Eerste stappen in het Centraal Massief

Zwaar bewolkt, maar droog. Op dat gebied dus al een aanzienlijke vooruitgang tegenover de voorbije dagen. Zalig droog vervolgde ik mijn weg richting heuvels. Echt een heel ander landschap hier, doet veel zuiderser aan. De aarde heeft zelfs een rode schijn hier!

Zoef zoef zoef... Waar moeten jullie toch allemaal zo snel naartoe, agressievelingen? Ik merk dat ik meer en meer in mijn eigen stap-snelheid leef en eigenlijk naast of buiten de "gewone" haastige mensenwereld van voorbijrazende auto's.

Een restaurantje onderweg, dat is een meevaller. Tennisfinale, half het dorp zit hier aan het scherm gekluisterd. Lekker ommeletje verorberd en een glas rode wijn. Met nieuwe krachten op weg, de laatste 15 km richting de camping van Saint-Alban-les-eaux. Camping bestaat niet meer, shit! Gelukkig was de bakker wel open, wat mij toch wel verwonderde op een zondagavond rond 7 uur. Lekker pizzatje gekocht. Mmm. En nu? Dat wordt wildcamperen vanavond, maar waar? Uiteindelijk heel wat kilometers verder na lang klauteren en zoeken een mooi plaatsje gevonden aan de rand van een wijngaard. Op een mooi gazonnetje, achter een bos. Hier ziet niemand mij staan. Lekker illegaal :-)!