GRRRR.... GRRRR.... GRRRR....

9 juli 2008 - Riscle, Frankrijk

Stelt u zich voor: een zwoele zomeravond in een lieflijk Zuid-Frans provinciestadje. In een slaapzaaltje op de eerste verdieping van een herenhuis vlakbij het marktplein dommelen een vijftal vermoeide pelgrims langzaam in. Op de achtergrond hult de nachtelijke koelte het bedrijvige dagleven stilaan in een vredige sluier. De laatste café-bezoekers trekken één voor één huiswaarts, tot slechts het opspuitende water van een fontein nog voor enige verstoring van de nachtelijke vrede zorgt.  Alles is stil alles is rustig...

Totdat: GRRRRR....GRRRRR....GRRRRR...  het noodlot slaat toe! Een oorverdovend geronk vult plotseling het voorheen zo vredige slaapzaaltje. Weg nachtelijke stilte! Weg verdiende pelgrimsrust! Een aantal wakker geschrokken lichamen begint rusteloos te woelen en te zuchten. Wanhopige handen duiken omvervallende rugzakken in op zoek naar onvindbare oordopjes. En het houdt niet op, integendeel het wordt steeds luider: GRRRRR.... GRRRRR... GRRRRR! De zaak is duidelijk: een in pelgrimskringen alom gevreesd schepsel heeft zich incognito tussen onze gelederen weten te voegen, een creatuur genaamd "SNURKER".

Snurkers kunnen als de belangrijkste natuurlijke vijand van de pelgrim beschouwd worden. Het zijn gedrochtelijke nachtwezens die de meest afschuwelijke geluiden produceren en daarmee de pelgrim van zijn broodnodige nachtrust beroven. Ze zijn bovendien erg listig, want overdag zo goed als niet van gewone mensen te onderscheiden en gedragen zich bij daglicht als beschaafde, ja zelfs vaak bijzonder vriendelijke en gemoedelijke pelgrims. Dat is echter allemaal maar schone schijn. In werkelijkheid schuilt in hen een monster dat er een saddistisch genoegen in schept anderen uit hun slaap te houden: hoe minder ze slapen hoe meer hij ervan geniet! En nog een reden waarom ze als bijzonder listig beschouwd kunnen worden, is dat ze doen alsof ze zelf (als enige!) in een diepe slaap verzonken zijn, dit vaak nog eens extra benadrukkend door een verachtelijk gesmak en gefluit bij de uitademing. Ook dit is natuurlijk louter uiterlijke vertoning, want wie kan nu slapen onder het gebrul van zoveel knorrende, oorverdovende decibels?

Het ergste van al is dat je als beschaafde, verdraagzame pelgrim totaal machteloos staat tegenover deze gedrochten. Je zou een machinegeweer op ze willen leegschieten, een handgranaat in hun bed gooien, een honkbalknuppel op hun knorrende kop placeren... Maar je enige mogelijke verweer bestaat erin eens braafjes te kuchen in de hoop het misbaksel te doen schrikken en daarmee van zijn saddistische genoegens te doen afzien. Dit lukt echter maar zeer zelden, dus zit er niets anders op dan eindeloos geduldig in stilte af te wachten tot meneer (of mevrouw!) Snurker zijn/haar perverse noden vervuld zijn en de andere pelgrims weer hun nachtrust gunt.

Enfin, om maar te zeggen: bijzonder slecht geslapen dus vannacht...

Foto’s

1 Reactie

  1. kristobald:
    11 juli 2008
    Na dit te lezen zijn alle boeken van Stephen King lachertjes geworden :). Hopelijk kom je niet al te veel meer van deze gedrochten tegen tijdens je tocht.