Improvisatietheater en picnicken bij de Noren

30 mei 2008 - Accolay, Frankrijk

Stel je voor: vijf personen in zakelijk uniform (inclusief actetas), twee mannen met daartussenin drie vrouwen lopen mooi op een rijtje achter elkaar en zingen een soort bizar relgieus lied. Af en toe stoppen ze en kijken argwanend om zich heen, alsof ze niet gezien willen worden. Dan vragen ze verward de weg aan voorbijgangers en gaan dan stevast de tegenovergestelde richting uit. Dat eigenaardig vijftal kruiste ik vanmorgen terwijl ik een bakker zocht in Auxerre. Ik voelde meteen sympathie voor dit soort ludiek onverwacht improvisatietheater dat voor een paar ogenblikken de routine van het stadsleven doorbreekt . Interessant om de reacties van de omstaanders te observeren: sommigen onbegrijpend, sommige een beetje verward, maar meestal met een grote glimlach op hun gezicht.

De tocht liep vandaag na een lang stuk weg (waarop ik een enorme zwarte hond tegenkwam die gewoon los op de weg liep en mij argwanend grommend begroette, waarbij het hart van een stokloze pelgrim toch wat sneller ging slaan, maar die mij verder rustig liet passeren), waarna ik weer de keuze had: of binnendoor langs de weg of een enorme omweg door de wijngaarden. Maar weer voor de laatste mogelijkheid geopteerd. En wat een goeie keuze, echt een prachtige etappe door de druivenvelden en kersenboomgaarden. Verrassing: rond twee uur stootte ik midden in de velden op een groep Noorse fietsers die uitgebreid zaten te picnicken en die medelijden hadden met een hongerig uitziende voorbijwandelende pelgrim. Gebraden kip, lekkere salade, Franse kaas en nog taart er bovenop, mmmmm...

Het was een lange tocht vandaag, dus ik kwam vrij laat op de camping van het dorpje Accolay aan, waar welgeteld twee caravans en een tentje staan (het mijne). Nog een gezellige babbel gedaan in de caravan van een vriendelijk Nederlands koppel die ook aan de camino bezig zijn (in stukken dan wel). En nu: een stortbui!!! Zo is iedereen tevreden: 's nachts regen voor de boeren en overdag zon voor de pelgrims. De weergoden hebben dat goed geregeld!

Foto’s

4 Reacties

  1. wim verwaest:
    1 juni 2008
    Dag Jean,

    Leuk om via deze site je avonturen te blijven volgen. Ge hebt intussen ah een heel eind afgelegd en aan de toon van de blog merk ik dat het optimisme nog steeds aan je kan staat.

    Ik blijf uitkijken naar je pelgrimavonturen en wie weet schiet het in mijn hoofd om op je onbewaakt moment een dag te vergezellen.

    Greets,
  2. viviane:
    2 juni 2008
    en jan , heb je de bron met violet water gezien ?
    Ja, het zijn toch wel allemaal kleine avonturen,leuk om mee te genieten en even uit de drukte te stappen om jou te volgen,ook via de foto s kunnen we een klein beeld opsnuiven van jou pad.
    vraagje ? hoe gaat het met die twee grote onderdanen die jou al 500 km gedragen hebben , zijn die het al gewoon of laten die zich soms nog voelen. Of laten ze zich al helemaal niet meer voelen.
    groetjes
  3. Rita en Francis:
    2 juni 2008
    Proficiat Jan voor uw talent van schrijver, we reizen zo echt met je mee.Uw opgelopen ervaringen zullen hopelijk in een boek terecht komen.
    Wij wensen je nog veel moed en plezier tot de volgende stop.
    Groetjes.
    Rita en Francis.
  4. Verwimp Frans:
    2 juni 2008
    Dag Jan
    Dag na dag wordt de rode lijn op de kaart verder en verder bedekt door de groene pinnetjes. Na vier weken stappen ben je al flink opgeschoten. Aan uw verhaaltjes blijkt duidelijk dat het met de motivatie en moraal goed zit. Proficiat en geniet van het gezelschap van de medepelgrims, uit ervaring weet ik dat het zeer intense ervaringen zijn.
    Groeten uit Jeuk.