Vézelay!!!

31 mei 2008 - Vézelay, Frankrijk


Twee bolletjes met daartussen een kleiner bolletje en aan elk van die bolletjes een stel vriemelige hyperactieve pootjes: een mier. Je mag je als pelgrim nergens neerzetten om even uit te rusten of binnen een paar minuten loopt er wel een exemplaar ergens te kriebelen. Toch wel verwonderlijk vind ik, het lijkt wel of er overal op aarde mieren rondlopen. Er moeten dus ontelbare miljarden van die beestjes zijn! Vandaag heb ik tijdens een pauze eens rustig de tijd genomen om er een paar te observeren. Wat opvalt is dat ze altijd enorm druk in de weer zijn, over en tussen elkaar door vriemelend en met vanalles sleurend. En het lijkt allemaal zo belangrijk! Het is niet moeilijk om enige gelijkenis te zien met de mensenwereld: wij sleuren ook met vanalles, we razen en vliegen door elkaar door als gekken en het lijkt ook allemaal van het grootste belang. Neem nu mijn pelgrimstocht, die is voor mij natuurlijk enorm belangrijk op dit moment: ik ben er dag en nacht mee bezig. Maar langs de andere kant ben ik ook maar een miertje dat zich een weg vriemelt naar het zuidnen... Ja, zo'n mierennest observeren zet alles weer eens goed in proportie!  

Vandaag heb ik mij een kleine 30km richting Vézelay gevriemeld, één van de grote historische vertrekplaatsen naar Compostela. Maar uren daarvoor heb ik onderweg in het dorpje Arcy nog een prachtige en indrukwekkende meer dan 700 meter lange grot bezocht met préhistorische muurschilderingen. Onze gids was een super-enthousiaste (een beetje op het vakidiote af) archeoloog die ons met hart en ziel uitleg gaf. Interessant! Verder bracht de GR mij nog langs de Romeinse vesting Cora en werd ik onderweg in een klein gehucht aangesproken door een gepensioneerd koppel die er een hobby van hebben gemaakt pelgrims voor een drankje en een babbel uit te nodigen. Ze hebben zelfs twee dikke boeken vol foto's en korte tekstjes van pelgrims sinds 2002. Leuk om er wat door te bladeren en de commentaren te lezen. Elke pelgrim gaat zijn weg en beleefd zijn tocht op zijn eigen manier... Sommige tekstjes waren echt pakkend en herkenbaar!

Tegen de avond zag ik in de verte op een heuvel de basiliek van Vézelay liggen, een emotioneel moment! Maar schijn bedriegt, want er volgt de bedevaarder nog een enorme klim tot aan de aankomst (Scherpenheuvel is er niets tegen)! Badend in het zweet bereikte ik uiteindelijk in de zwoele avondhitte deze prachtige basiliek: een enorme opvallend sobere kerk met veel licht en prachtige ronde bogen. Het deed me iets om daar als pelgrim binnen te wandelen, na zovelen duizenden die mij in de geschiedenis zijn voorgegaan! Ik heb er nog een kwartiertje zitten afkoelen en genieten van dit bijzondere moment. 

Vanavond had ik de keus: tent of jeugdherberg. Het scheelde maar drie euro, dus maar voor een echt bed gekozen :-). Morgen weer een rustdag hier, omdat ik maandag naar de post moet om de gidsen en kaarten op te halen die ik naar hier heb gestuurd. Eens lekker uitslapen morgen dus!  

Foto’s