'k Zeg het, en 'k zeg het nog: wreed afgezien!

Ik haat van die kerkklokken die er plezier in scheppen vermoeide pelgrims 's nachts van hun kostbare slaap te beroven! Is dat bij ons ook? Volgens mij leggen ze die 's nachts toch stil? Hier niet hoor, elk uur BOING BOING BOING... Overdag vind ik dat wel sympathiek, het heeft iets gezelligs zo'n kerkklok. Maar dat ze een mens 's nachts wakker luiden om je te vertellen hoe laat het is, vind ik toch wat overdreven! Niet bijzonder goed geslapen dus, en met een wat knorrig ochtendhumeur trok ik maar weer naar de plaatselijke bakker. En ik had geluk, want die was net vandaag open gegaan! Een beetje sukkelend maar super-vriendelijk stonden ze er met zijn drieën klaar om mij te bedienen en me in koor "bon courage" te wensen. Maakte me al een pak beter gezind!

Man wat heb ik weer afgezien vandaag: klimmen klimmen en nog eens klimmen! Dan kijk ik naar de grond, verstand op nul en stap stap stap (soms tel ik dan tot tien, soms stap ik op het ritme van een melodie, soms is er gewoon niks om me af te leiden en is het gewoon in stilte afzien), af en toe even uitblazen en dan weer stap stap stap..., tot het vroeg of laat toch weer naar beneden gaat... Een bijzonder mooi wijds landschap is dan vaak wel de beloning van zo'n eindeloze klim. Vandaag op zo'n prachtplek siësta gehouden, terwijl een zacht briesje wat verkoeling kwam brengen in de middaghitte.

Ik slaakte een blije pelgrimskreet toen ik in de verte in een dal eindelijk de contouren van het stadje Retournac ontwaarde. Maar dan laten ze je het bos in duiken en willen ze je pelgrimscreativiteit nog eens lekker op de proef stellen door van het eindeloze, steil afdalende pad een rivier te maken en als je dan eindelijk verwacht aangekomen te zijn, komt de verrassing van de eeuw: terug omhoog!! Dat vind ik er dus over he, hier zakte mijn pelgrimsmoed toch even in mijn schoenen. Volgens mij zit dieë Jacobus soms heimelijk vol leedvermaak op een wolk te gniffelen! En naïeve onnozelaars dat wij zijn, gaan wij maar door met ons voor hem af te beulen... 

Maar goed, na een goeie dosis gevloek en gekreun werd ik weer hartelijk ontvangen door een vrolijke campinguitbaatster, haar ondeugdende dochtertje en een ronkende kat die al meteen op mijn schoot sprong en haar nagels begon te scherpen aan mijn opblaasmatrasje. Mijn tentje stond nog maar net of ik werd weeral getrakteerd op een hevig onweer. Maar gauw onder de grote brug gelopen om te schuilen en nog een mooie regenboog kunnen bewonderen die zich over de Loire uitstrekte.

'k Heb mij vandaag precies wat geforceerd, pijn in mijn linkervoet. Morgen maar een rustdag inlassen denk ik! Volgens mij ga ik als een blok in slaap vallen...