Bergen!

11 juni 2008 - Estivareilles, Frankrijk

Ze zeggen dat de reuk ons primitiefste zintuig is, in ieder geval het zintuig dat het sterkst verbonden is met onze oer-instincten. Geuren kunnen ook heel levendige herinneringen oproepen, dat merk ik ook nu weer als pelgrim. Kom ik bijvoorbeeld voorbij een vlierbloesem, dan sta ik voor een seconde weer bij mijn grootvader op de boerderij tussen de konijnenhokken. Het is trouwens duidelijk te merken dat ik van boerenafkomst ben, want de geur van koeien geeft mij een gevoel van huislijkheid en gezelligheid, en brengt dan weer herinneringen op aan mijn andere grootouders, waar ik als kind met mijn zus soms in de zomer ging logeren en dan de koeien in de wei een soort koeken mocht voederen. Niets gaat er trouwens boven de geur van drogend hooi, daar stop ik soms voor om eens goed diep te snuiven, puur genieten! En zo gaat dat de hele dag maar door... Ik heb daar vandaag eens speciaal op gelet en het is echt verbazend hoeveel geuren er zo op een dag een pelgrimsneus kruisen!

Maar goed, terug naar onze schapen (revenons à nos moutons, zoals ze in het Frans zeggen): mijn belevenissen van vandaag. Deze morgen lekker op mijn gemak wakker geworden. Dat had ik me gisteren al voorgenomen, om het vandaag eens rustig aan te doen. Naar de bakker in het dorp, waar ze bij grote uitzondering eens iets anders hadden dan de typische baguette: lekkere donkere en zware rozijnenbroodjes, mmmmm! Even later liep ik tweecollega-pelgrims tegen het lijf die ik al eens vluchtig in Tonnerre ontmoet had: Marga en Doret zijn op 27 april vanuit Maastricht vertrokken en gaan ook helemaal de weg naar Compostela. Even gepraat en daarna weer naar de camping om te ontbijten en in te pakken.

Daarna ging het stevig de hoogte in vandaag: van 400m geklommen naar maar liefst een dikke 1100 meter. Dat Centraal Massief is echt een prachtgebergte, met mooie, lieflijke, oeroude, afgeronde toppen, totaal niet te vergelijken met de "jonge", puntige Alpen of Pyreneeën! Wat mij opvalt is dat de tijd vaak zo snel gaat als je aan het stappen bent! Voor je het weet is het avond, en de klok sloeg dan ook net 6 uur toen ik bij het lieflijke kerkje van het schijnbaar uitgestorven dorpje Saint-Bonnet-le-Château aankwam. Meteen ook het hoogste punt van vandaag en wat een uitzicht (zie foto)! Weer een van die onverwachte bijzondere momenten op mijn tocht!

Daarna nog heel wat kilometers terug afgedaald naar het dorp Estivareilles, waar ik bij het plaatselijke tankstation/sigaretten- en tijdschriftenwinkel/café/restaurant/kaartclub/vissersbond nog net voor sluitingstijd onder het genot van een fris (en naar Franse normen zeergoedkoop: slechts 2 euro) pintje even naar het sappige zuiders accent van de plaatselijke tooghangers kon luisteren.

Niemand te zien op de camping, gratis camperen vandaag! Verdekke... wel geen warm water, en in een koude douche heb ik nu ook niet echt zin (en fameus gezweet vandaag!). Dan morgen maar wat stinken, maakt toch niet zo veel uit als je alleen op pad bent...

Foto’s