Een bijzondere ontmoeting...

Vanmorgen dus eerst langs het postkantoor, dat pas om 10 uur openging. Een paar kaartjes verstuurd, het postpakket afgehaald, een  paar boekjes en kaarten eruit genomen en de rest doorgestuurd naar Le Puy-en-Velay. Zo, de praktische zaken zijn afgehandeld, de pelgrim kan weer op pad. Een beetje onwennig eigenlijk, want ik ben vandaag aan het tweede deel van mijn tocht begonnen. Mijn ouwe trouwe Topo-guide van de GR 654 heb ik in de jeugdherberg achtergelaten. Wat nu gedaan, nu ik mijn vertrouwde metgezel kwijt was? Het is toch straf dat een mens zelfs aan een boekje gehecht kan geraken... Maar goed, ik heb dan een tijdje een andere gids gevolgd die in grote lijnen de GR volgt tussen Vézelay en Le Puy, maar al gauw begon het te regenen en de bospaadjes waren zo nat en glibberig dat ik al rond de middag besloot mijn kaart boven te halen en gewoon langs de weg te gaan. Vandaag liet ik op die manier het departement van de Yonne achter me en stapte ik dat van de Nièvre binnen. 

Na een dikke maand voor pelgrim te hebben gespeeld, kan ik toch al terugblikken op een aantal bijzondere ontmoetingen. Ook vandaag weer, want de baas van de camping van het stadje Lormes blijkt geen alledaagse campingeigenaar. Hij is eigenlijk  journalist en de camping doet hij er zowat als hobby bij. Voor de rest houdt hij zich bezig met het bezoeken van oude zieke mensen in het ziekenhuis op de afdeling palliatieve zorgen. Dat kwam ik allemaal te weten tijdens de spaghetti-maaltijd waarvoor hij mij had uitgenodigd. Hij bleek een heel gelovige man te zijn en heel begaan met het lot van de armen en zwakkeren in de wereld. Hij had zijn mond vol over hoe belangrijk die mensen zijn voor de samenleving en hoeveel hij al van hen had gekregen en geleerd! Langs de andere kant was hij ook heel nieuwsgierig naar het waarom van mijn pelgrimstocht: het avontuur, het meditatieve, het alleen-zijn. Heel inspirerend gesprek!