Het einde :-( ... en een nieuw begin :-)
20 augustus 2008
"Ren niet pelgrim, want waar je naartoe wil dat ben je zelf!" Het is een spreuk die ik regelmatig ben tegengekomen onderweg. Ook de bisschop had het er nog over in de mis in Santiago (in een verrassend moderne en inspirerende preek trouwens!) De waarheid van deze uitspraak dringt nu nog dieper tot mij door, nu ik niet meer verder kan. Want na 3,5 maanden stappen heb ik het einde van de wereld bereikt, het onvermijdelijke absolute einde van mijn pelgrimstocht.
Deze gedachte, en zo vele andere dwarrelen in mijn hoofd rond. Hier zit ik, op een rustig plekje aan de rand van het strand van Finisterra, op te drogen van mijn onontbeerlijke plons in het koele oceaanwater. Sokken ritueel verbrand gisteren avond, de zon langzaam in de zee zien zakken, champagne gedronken en tot middernacht gefeest op de ruige rotsen van het einde van de wereld. De pelgrim is niet meer. De tocht is nu voorgoed voorbij. Geen pelgrim meer, hooguit nog een toerist met witte voeten en een witte buik...
Ik loop er wat verloren bij vandaag, de routine is eruit. Als een slak slenter ik door de straatjes van het stadje, zonder doel, nergens naartoe... De meeste mensen die ik nog ken van onderweg zijn alweer vertrokken. Alleen vertrokken, zo veel mensen ontmoet onderweg, en ook nu weer alleen...
Een nieuwe gedachte komt mijn melancholische stemming opvrolijken: een pelgrimstocht is eigenlijk nooit echt voorbij. Binnenin zal ik altijd een pelgrim blijven, innerlijk gaat de tocht verder. Die 3,5 maanden stappen zal ik blijven meedragen als een onuitputtelijke bron van levensinspiratie. Wat gaat daar allemaal uit voort komen?
In ieder geval ben ik enorm blij dat ik mijn tocht met jullie heb kunnen delen, beste lezers! Bedankt voor jullie trouwe bezoeken aan mijn blog en al jullie reacties! Het heeft aan mijn tocht een bijzondere extra dimensie gegeven. Ondertussen heeft het schrijfvirus mij goed te pakken, dus voor de geïnteresseerden: deze regels zijn zeker niet de laatste die jullie van mij zullen kunnen lezen...
Wordt vervolgd dus...
Bedankt voor je gezelschap op de weg, en voor je vriendschap. Je bent een toffe kerel.
We hebben ervan genoten en blijven zingen "de pelgrim zei...."
Pelgrims Joe-Joe en Stef