Joepie! Bezoek!!!

Het ontbijt was al even simpel als de rest: één puntje smeerkaas en een halve baguette met boter en confituur. Dit alles te nuttigen in een donker kamertje volgestouwd met allerlei soorten handwerk en pseudo-antiek. Och, 't zijn vriendelijke mensen. Hun eigenaardige smaak weze hun vergeven...

Vanmorgen voorgoed afscheid genomen van ouwe trouwe Maas en diep het bos in gedoken. Langs een klein riviertje gewandeld en langs vijvertjes vol belachelijk luid kwakende kikkers. Jaja, 't is goed, ik heb jullie gehoord! 

Ik verdenk de opstellers van de GR-routes van een dosis zwarte humor. Vandaag namelijk een aantal serieuze klimmetjes gedaan van een kleine 45 graden schat ik. Ik kan jullie verzekeren, met een rugzak van 13-14 kilo valt dat niet mee! Alles goed en wel, maar blijkt dat het weggetje daarna weer mooi helemaal naar beneden loopt. Tja... zo geraak ik wel aan mijn kilometers vandaag!

Tegen één uur een middagdutje gedaan in een wei vol uitgebloeide paardebloemen en daarna een camping gevonden in Vodelée, waar ik een mooi plaatsje aan de rivier heb uitgekozen in afwachting van mijn bezoekers. Een goeie babbel gedaan met een Waal aan de toog in het café van de camping. Hij had ook wel de wereld willen rondreizen, maar is aan de kerktoren blijven plakken... Een fris glas blond Belgisch gerstenat kon ik me bij dit intercommunautair gesprek moeilijk ontzeggen :-).

Tegen de avond had ik mij op een muurtje tegevonver de kerk geïnstalleerd om mijn neef Jan en zijn Maat Wannes op te wachten. En ja hoor, even later vulde het vredige gebrom van twee moto's de landelijke stilte...

Terwijl de avondzon langzaam achter de horizon zakte, verorberden we gretig de frietjes die we een paar kilometer verder net over de Franse grens hadden gekocht (joepie, nog eens een motoritje tussendoor, leuk!). Lekker veel en lekker vettig!

Nu ben ik geen voorstander van luxe-artikelen, maar ik vind persoonlijk dat wijn lekkerder zou mogen zijn dan water. Helaas was dat met de drie flessen aangelengde muggepis die de heren zich in een winkeltje langs de weg hadden aangeschaft niet het geval... De blonde Leffe en blauwe Chimay in 't café smaakten gelukkig beter. Gelachen dat we hebben, wat een aangenaam gezelschap! Een vermoeide pelgrim duikt ten laatste rond half twaalf zijn bed in, terwijl die twee fuifbeesten de nacht daarvoor natuurlijk nog veel te jong vinden...