Pelgrim in luilekker-modus

Na een paar dagen uitgebreid sociaal en culinair genoten te hebben van het weerzien met de hele familie, was het deze morgen voor de pelgrim weer tijd om te vertrekken. Gisterenavond met Renaldo (mijn gastheer) mijn reisweg overlopen. De normale Jacobsroute loopt vanuit Sainte-Colome naar Oloron om van daaruit via de Vallée d'Aspe en de Col de Somport Spanje te bereiken. Veel te grote omweg, vonden we allebei. Beter de alternatieve route nemen, die gewoon verder zuidwaarts loopt in de Vallee d'Ossau, en dan over de beruchte en enorm hoge (2160m) "Col des Moines" (zo genaamd omdat er daar in de buurt ooit een gasthuis voor pelgrims moet geweest zijn, en de moniken kwamen er de vermoeide pelgrims tegemoet om hen de weg te wijzen) richting Somport. Toen ik Lucien (schoonvader van Renaldo) vertelde over deze plannen, verklaarde hij mij voor gek: enkel zotten wagen zich volgens hem aan het beklimmen van die verschrikkelijke monnikenpas! Ik sloeg ervan aan het twijfelen... zou ik dan toch niet beter de omweg via de Col du Pourtalet nemen? 

Maar goed, dat kan ik morgen nog beslissen... Zoals gewoonlijk na een rustdag had ik het weer moeilijk om op gang te komen. Vanuit Sainte-Colome loopt er tot mijn verbazing wel een prachtig historisch pelgrimspad, dat me (hoewel ik van vroeger het dorp vrij goed ken) nog nooit was opgevallen. Dat was een mooie opwarmer dus, maar al vrij snel daarna daalde mijn stapperslust tot onder nul, vooral toen de zon boven de bergen begon uit te stijgen en mij lekker lui vergezelde in een voormiddag-siëstatje aan de rand van een hooiveld... Zou die rode wijn van gisterenavond er voor iets tussen zitten?

Wakker worden, de plicht roept!!! In de stad Laruns nog even een supermarkt binnen om een voorraadje in te slaan voor morgen in de hoge Pyreneeën. Een baguette en een hele homp van die heerlijke plaatselijke schapenkaas ingeslagen, mmmmm... Het slingerende pelgrimspad liep daarna serieus de hoogte in, langs de prachtige kronkelende snelstromende Gave d'Ossau. Uiteindelijk hield ik het al om vier uur in het oude kuuroord Les Aux Chaudes voor bekeken en vond ik er onderdak met half pension in een gezellige herberg met voor de rest alleen maar Fransen. 's Avonds gezellig met zijn allen aan een grote tafel: heerlijke "garbure" (typische soep uit de streek van de Béarn), pasta met kip, en natuurlijk de onontbeerlijke Franse kaas achteraf. Volgens mij ga ik die Franse keuken nog missen in Spanje...

Uiteindelijk vandaag heel wat minder kilometers gedaan dan gepland... Ach, de pelgrimsboog kan niet altijd gespannen staan :-). Goed uitrusten nu voor morgen, dan is het tijd voor het betere pelgrimswerk: een stijging van 600 naar 2160 m staat mij te wachten!!!