Volledig hersteld!
18 juni 2008 - Saint-Privat-d'Allier, Frankrijk
Waw, bedankt iedereen voor jullie commentaren en jullie goede raad ivm mijn pijnlijke voet!!! Toch wel bijzonder om te lezen dat zoveel onbekenden mijn avonturen volgen!
Ondertussen is mijn linker stapper gelukkig weer op en top in orde! Wat ben ik daar blij om! En nog een extra reden tot luidkeelse pelgrimsvreugde: de zon is weer volop van de partij!!! Bovendien heb ik voor de verandering een leuke metgezel: Martin is een 50-jarige Zwitserse zelfstandige timmerman die een zestal weken zijn gezin heeft achtergelaten om zich op de camino te wagen. Hij ziet wel hoe ver hij geraakt. We kunnen het goed met elkaar vinden en hebben vandaag op ons gemakje een 23 kilometer gedaan. Zo wel voor hem (eerste etappe) als voor mij (eerste etappe na mijn blessure) is alles dus voorspoedig verlopen. Ik heb wel heel goed gestreched, en op tijd mijn zwakke plek goed ingezalfd. Geen sprietje pijn meer gevoeld!
Zoals ik al had verwacht is de sfeer vanaf hier helemaal anders. Vandaag tientallen pelgrims tegen gekomen, al meer dan op die 1000km van Belgie naar hier! Wat opvalt is dat iedereen zo goed gezind is, en er heerst zo een stemming van "wij pelgrims onder elkaar", een soort verbondenheid hoewel we elkaar dus van haar noch pluimen kennen...
Onbeschrijflijk mooie landschappen hebben ze hier trouwens. We zijn er regelmatig bij gestopt om een foto te maken. Die komen er een van de volgende dagen wel aan. We zitten nu in een "Gîte d'étape" in een klein dorpje Saint-Privat, waar we al voor drie uur zijn aangekomen. Het dorpscafé heeft hier zelfs Grimbergen van't vat, vanavond toch wat calorieën op doen voor morgen denk ik :-).
Waar schrijf je dan altijd over? vroeg Martin mij. Volgens hem beleven wij pelgrims toch niet zo bijster veel. En eigenlijk heeft hij daar wel gelijk in: 's morgens vertrekken, een paar uur stappen en dan 's avonds aankomen. Geen grootse fantastische avonturen. Hij zou na twee zinnen uitgepraat zijn, zegt hij. Tja, waar schrijf ik eigenlijk altijd over? Ik kon hem daar geen fatsoenlijk antwoord op geven. Hm... toch nog eens terugbladeren in mijn "pelgrimboek" en eens zien waar ik het de voorbije weken in 's hemelsnaam over gehad heb...
Per toeval (eigenlijk geloof ik niet in toeval) las ik daarnet over je avontuur in "onderox".
En ik vind dit buitengewoon fantastisch. Ik denk er namelijk al jaren over om te voet naar Compostella te gaan, maar ja hoe pak je dit aan ik heb nl. een gezin met drie kinderen, dus zo evident is dit niet.
Nu wil het toch zo zijn dat ik een opleiding gezondheidsconsulent volg en zaterdag in de les hadden wij in de "Levenslessen",zo heet dit vak, over Compostella en onze docent heeft deze tocht ook gemaakt. Hij vertelde ongelooflijk mooie verhalen, over tekens en spirituele dingen enzo en wat zo'n tocht met je doet. Dus, misschien, wie weet is dit een teken dat ik ooit de tocht zal maken. Ik zal met veel plezier, bewondering en nieuwsgierigheid je tocht volgen. Jan, geniet ervan en vertrouw op je eigen kunnen.
Goed te zien dat je hersteld bent, houden zo!
Ja, die broeder-zusterschap onderweg herken ik heel goed.
Geniet!
hartelijke groet,
Jeanette
hoe gaat het avontuur daar? je hebt wel geluk met het mooie weer eh :d mijn naam is ilse. mijn peter vertrek op 15 juli of 14 juli moet het nog is nakijken :s hij vertrekt dan ook te voet naar compestela. hij heeft ook een site met zijn route enz...http://patpanic.travelblog.be dus hem ga ik ook elke dag opvolgen :d wie weet komen jullie elkaar wel tegen ;) maar die kans zal wel klein zijn.
jan, ik wens je nog een fijne toch en laat maar is iets weten.
groetjes ilse